Publications
2020
S.A. Bloks
Constituencies in Electoral Design. A Response to and an Extension of The Concept of Constituency by Rehfeld. Masters Thesis
Leiden University, 2020, (Supervised by T. Fossen).
BibTeX | Tags: Democracy, Elections, Representation | Links:
@mastersthesis{Bloks2020,
title = {Constituencies in Electoral Design. A Response to and an Extension of The Concept of Constituency by Rehfeld.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_Constituencies-in-Electoral-Design_Dissertation-MA-2020.pdf},
year = {2020},
date = {2020-07-08},
school = {Leiden University},
note = {Supervised by T. Fossen},
keywords = {Democracy, Elections, Representation},
pubstate = {published},
tppubtype = {mastersthesis}
}
2019
S.A. Bloks
Are Referendums and Parliamentary Elections Reconcilable? The Implications of Three Voting Paradoxes. Journal Article
In: Moral Philosophy and Politics, vol. 6, no. 2, pp. 281-311, 2019.
Abstract | BibTeX | Tags: Democracy, Elections, Majority voting, Referendums | Links:
@article{S.A.Bloks2019,
title = {Are Referendums and Parliamentary Elections Reconcilable? The Implications of Three Voting Paradoxes.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_Referendums_and_Parliamentary-Elections-MOPP2019.pdf},
doi = {https://doi.org/10.1515/mopp-2018-0055},
year = {2019},
date = {2019-11-17},
journal = {Moral Philosophy and Politics},
volume = {6},
number = {2},
pages = {281-311},
abstract = {In representative democracies, referendum voting and parliamentary elections provide two fundamentally different methods for determining the majority opinion. We use three mathematical paradoxes – so-called majority voting paradoxes – to show that referendum voting can reverse the outcome of a parliamentary election, even if the same group of voters have expressed the same preferences on the issues considered in the referendums and the parliamentary election. This insight about the systemic contrarieties between referendum voting and parliamentary elections sheds a new light on the debate about the supplementary value of referendums in representative democracies. Using this insight, we will suggest legal conditions for the implementation of referendums in representative democracies that can pre-empt the conflict between the two methods for determining the majority opinion.},
keywords = {Democracy, Elections, Majority voting, Referendums},
pubstate = {published},
tppubtype = {article}
}
In representative democracies, referendum voting and parliamentary elections provide two fundamentally different methods for determining the majority opinion. We use three mathematical paradoxes – so-called majority voting paradoxes – to show that referendum voting can reverse the outcome of a parliamentary election, even if the same group of voters have expressed the same preferences on the issues considered in the referendums and the parliamentary election. This insight about the systemic contrarieties between referendum voting and parliamentary elections sheds a new light on the debate about the supplementary value of referendums in representative democracies. Using this insight, we will suggest legal conditions for the implementation of referendums in representative democracies that can pre-empt the conflict between the two methods for determining the majority opinion.
2018
S.A. Bloks
Referendums in Representative Democracies. Law and the Mathematics of Voting. Masters Thesis
Utrecht University, 2018, (Supervised by R. Nehmelman and J.H. Gerards).
Abstract | BibTeX | Tags: Democracy, Elections, Majority voting, Referendums | Links:
@mastersthesis{Bloks2018d,
title = {Referendums in Representative Democracies. Law and the Mathematics of Voting.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_Referendums-in-Representative-Democracies_Dissertation-LLM.pdf},
year = {2018},
date = {2018-11-08},
school = {Utrecht University},
abstract = {European representative democracies are currently facing the challenges of rising populist powers and a decline in political legitimacy, which is accompanied by an increasing demand for more direct forms of democracy. The most widely discussed direct democratic instrument is the instrument of referendums, but does supplementing representative democracies with referendums have the desired effects?
The thesis deals with the question of the supplementary values of referendums in representative democracies. Opinions are divided on this topic. A variety of arguments is used by proponents and opponents of referendums about citizen’s knowledge and capacity, citizen’s power and representative’s power and prestige. Proponents and opponents do not seem to agree on the premises of these arguments and, furthermore, on how to weigh these arguments against each other. Hence, it is a currently unsettled question whether, and if yes, how referendums could and should be combined with representative democracy.
This question is addressed in the thesis from a multidisciplinary angle: a contribution to the legal-political debate about referendums in representative democracies is made by combining the legal-political arguments with mathematical insights. The mathematical insights show that the arguments on both sides of the debate about the supplementary value of referendums should be nuanced and, hence, the insights can help to find common ground between proponents and opponents of referendums in representative democracies.
The thesis consists of two articles. The first article, titled ‘Are referendums and parliamentary elections reconcilable’, examines the role of referendums in representative democracies in general. It looks at parliamentary systems in representative democracies and asks whether referendums and parliamentary elections can and should be combined. By drawing on three mathematical paradoxes, the article shows that referendums and parliamentary elections represent two different voting systems that could be contradictory. Because of the systemic contrarieties between referendums and parliamentary elections, the article argues that referendums should only be introduced in representative democratic systems with parliamentary elections under certain strict legal conditions. This article is published in the Journal for Moral Philosophy and Politics.
The second article, titled ‘De Wet raadgevend referendum afschaffen of verbeteren?’ (Abolishing or improving the Dutch Consultative referendum law?), focusses on referendums in the Netherlands. In particular, it considers the decision of the Dutch government to abolish the Dutch Consultative referendum law. In the article, it is argued that the government’s arguments for abolishing the law do not justify this decision and instead ask for improving the law. Using mathematical insights about the effects of quorum requirements in referendums, suggestions are given for changing the quorum requirement in the law. These changes could solve the problems of the Consultative referendum law that the Dutch government raised. This article is published in het Nederlands Juristenblad (NJB).
The research of this dissertation was awarded the Dare to Cross Over prize 2017 by Utrecht University, which is a prize for interdisciplinary graduate research.},
note = {Supervised by R. Nehmelman and J.H. Gerards},
keywords = {Democracy, Elections, Majority voting, Referendums},
pubstate = {published},
tppubtype = {mastersthesis}
}
European representative democracies are currently facing the challenges of rising populist powers and a decline in political legitimacy, which is accompanied by an increasing demand for more direct forms of democracy. The most widely discussed direct democratic instrument is the instrument of referendums, but does supplementing representative democracies with referendums have the desired effects?
The thesis deals with the question of the supplementary values of referendums in representative democracies. Opinions are divided on this topic. A variety of arguments is used by proponents and opponents of referendums about citizen’s knowledge and capacity, citizen’s power and representative’s power and prestige. Proponents and opponents do not seem to agree on the premises of these arguments and, furthermore, on how to weigh these arguments against each other. Hence, it is a currently unsettled question whether, and if yes, how referendums could and should be combined with representative democracy.
This question is addressed in the thesis from a multidisciplinary angle: a contribution to the legal-political debate about referendums in representative democracies is made by combining the legal-political arguments with mathematical insights. The mathematical insights show that the arguments on both sides of the debate about the supplementary value of referendums should be nuanced and, hence, the insights can help to find common ground between proponents and opponents of referendums in representative democracies.
The thesis consists of two articles. The first article, titled ‘Are referendums and parliamentary elections reconcilable’, examines the role of referendums in representative democracies in general. It looks at parliamentary systems in representative democracies and asks whether referendums and parliamentary elections can and should be combined. By drawing on three mathematical paradoxes, the article shows that referendums and parliamentary elections represent two different voting systems that could be contradictory. Because of the systemic contrarieties between referendums and parliamentary elections, the article argues that referendums should only be introduced in representative democratic systems with parliamentary elections under certain strict legal conditions. This article is published in the Journal for Moral Philosophy and Politics.
The second article, titled ‘De Wet raadgevend referendum afschaffen of verbeteren?’ (Abolishing or improving the Dutch Consultative referendum law?), focusses on referendums in the Netherlands. In particular, it considers the decision of the Dutch government to abolish the Dutch Consultative referendum law. In the article, it is argued that the government’s arguments for abolishing the law do not justify this decision and instead ask for improving the law. Using mathematical insights about the effects of quorum requirements in referendums, suggestions are given for changing the quorum requirement in the law. These changes could solve the problems of the Consultative referendum law that the Dutch government raised. This article is published in het Nederlands Juristenblad (NJB).
The research of this dissertation was awarded the Dare to Cross Over prize 2017 by Utrecht University, which is a prize for interdisciplinary graduate research.
The thesis deals with the question of the supplementary values of referendums in representative democracies. Opinions are divided on this topic. A variety of arguments is used by proponents and opponents of referendums about citizen’s knowledge and capacity, citizen’s power and representative’s power and prestige. Proponents and opponents do not seem to agree on the premises of these arguments and, furthermore, on how to weigh these arguments against each other. Hence, it is a currently unsettled question whether, and if yes, how referendums could and should be combined with representative democracy.
This question is addressed in the thesis from a multidisciplinary angle: a contribution to the legal-political debate about referendums in representative democracies is made by combining the legal-political arguments with mathematical insights. The mathematical insights show that the arguments on both sides of the debate about the supplementary value of referendums should be nuanced and, hence, the insights can help to find common ground between proponents and opponents of referendums in representative democracies.
The thesis consists of two articles. The first article, titled ‘Are referendums and parliamentary elections reconcilable’, examines the role of referendums in representative democracies in general. It looks at parliamentary systems in representative democracies and asks whether referendums and parliamentary elections can and should be combined. By drawing on three mathematical paradoxes, the article shows that referendums and parliamentary elections represent two different voting systems that could be contradictory. Because of the systemic contrarieties between referendums and parliamentary elections, the article argues that referendums should only be introduced in representative democratic systems with parliamentary elections under certain strict legal conditions. This article is published in the Journal for Moral Philosophy and Politics.
The second article, titled ‘De Wet raadgevend referendum afschaffen of verbeteren?’ (Abolishing or improving the Dutch Consultative referendum law?), focusses on referendums in the Netherlands. In particular, it considers the decision of the Dutch government to abolish the Dutch Consultative referendum law. In the article, it is argued that the government’s arguments for abolishing the law do not justify this decision and instead ask for improving the law. Using mathematical insights about the effects of quorum requirements in referendums, suggestions are given for changing the quorum requirement in the law. These changes could solve the problems of the Consultative referendum law that the Dutch government raised. This article is published in het Nederlands Juristenblad (NJB).
The research of this dissertation was awarded the Dare to Cross Over prize 2017 by Utrecht University, which is a prize for interdisciplinary graduate research.
2016
S.A. Bloks
Een Koortsig Lichaam. De queeste van Legitimiteit en Representatie in de Europese Unie. Miscellaneous
2016, (Bachelors’ theses – BA, BSc, LLB – Supervised by P.S. Phoa, M. Ruijgrok and J.M.G. Vorstenbosch).
Abstract | BibTeX | Tags: Democracy, EU, Representation | Links:
@misc{Bloks2016,
title = {Een Koortsig Lichaam. De queeste van Legitimiteit en Representatie in de Europese Unie.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_KoortsigLichaam_Bachelors-Dissertations-2016-2.pdf},
year = {2016},
date = {2016-06-29},
abstract = {De Grexit, de Brexit, de vluchtelingencrisis; het doet de Europese Unie op haar grondvesten trillen. De Europese geschiedenis laat zich dan ook niet eenvoudig schrijven. Vragen ontstaan over het voortbestaan van de Europese Unie en de geschiedenis die zij optekent. Betekent de vluchtelingencrisis het einde van Schengen, het einde van de eenheid en het vertrouwen dat de Unie moet verbinden? Wordt de onmacht Europese oplossingen te vinden wederom duidelijk? En zijn de Polen, Britten, Portugezen, Grieken, Duitsers en Nederlanders, kortom de Europese burgers, evenals alle vluchtelingen beter af zonder de Europese Unie?
Deze vragen deden mij uitkomen bij de queeste van legitimiteit en representatie in de Europese Unie. Op welke wijze kan de Europese Unie het vertrouwen van de burger winnen en hoe zal ze deze dan moeten vertegenwoordigen?
De zoektocht naar legitimiteit en representatie vangt in deel I aan met een filosofische overdenking. In dit deel zal de vraag, die de basis van dit onderzoek vormt, beantwoord worden: op welke wijze kan legitimiteit van de burger worden verkregen en hoe kan de representatie worden vormgegeven in een ontwikkelend Europa?
Allereerst wordt de aanname verklaard, welke vooraf gaat aan deze vraagstelling, dat er een gebrek aan legitimiteit en representatie in de Europese Unie is. Vervolgens zal de analyse van de wijze waarop de EU legitimiteit van de burger kan verkrijgen en de representatie kan vormgeven, aanvangen met een uitwerking van de concepten legitimiteit en representatie. Daarbij zullen drie dimensies van legitimiteit worden onderscheiden, waarbij ook drie wijzen van representatie horen: de belangendimensie, de politieke dimensie en de culturele dimensie.
Tot slot zal betoogd worden dat de EU in de politieke dimensie legitimiteit van de burger zal moeten zoeken en haar representatie dan ook op deze dimensie zal moeten richten. Dit betekent dat door middel van politiek de condities geboden moeten worden om de strijd tussen Europese gemeenschappen over de vormgeving van de Europese samenleving te laten plaatsvinden.
Deel II en deel III zullen dieper ingaan op de wijze waarop de representatie wordt vormgegeven in een ontwikkelend Europa. Met `ontwikkelend' wordt gedoeld op de integratie en uitbreiding van de Europese Unie.
In deel II wordt de wijze waarop de Europese Unie zich in de uitbreidingspraktijk representeert, onderzocht. Door middel van een juridische toetsing zal de vraag beantwoord worden: Is het voldoen aan de waarden van de Europese Unie een uitsluitende voorwaarde voor de toetreding van Turkije tot de Europese Unie en op welke wijze wordt dit tijdens de toetredingsprocedure van Turkije tot de Europese Unie gewaarborgd? De vraagstelling richt zich op de Europese waarden omdat deze constituerend zijn voor de vormgeving van de Europese samenleving, waarover (zoals in deel I is betoogd) in de politieke dimensie moet worden gestreden.
Ter beantwoording van de vraag zal allereerst onderzocht worden wat de Europese waarden zijn zoals in de wetteksten vastgelegd. Daarna zal toegespitst worden op de uitbreidingspraktijk. Er zal gekeken worden welke inhoudelijke en procedurele waarborgen voor de waarden in de uitbreidingspraktijk bestaan. Daar de uitbreidingspraktijk zich kenmerkt door een juridische component welke enkel een algemeen kader vormt en een politieke component welke aan dit kader invulling moet geven, zal vervolgens ingegaan worden op de invulling die de politiek in de toetredingsprocedure van Turkije aan de algemene uitbreidingspraktijk geeft.
Er zal tot de conclusie gekomen worden dat de waarden niet altijd een uitsluitende voorwaarde vormen tijdens de toetredingsprocedure van Turkije ondanks de procedurele waarborgen. Daarnaast zal geconcludeerd worden dat de inhoudelijke waarborgen gedurende de toetredingsprocedure beperkt zijn. Deze conclusies hebben betrekking op de besluitvorming tijdens het toetredingsproces. Daarmee kan geen eenduidig antwoord gegeven worden op de vraag of de waarden bij het uiteindelijk toetredingsbesluit gewaarborgd worden.
Het laatste deel zal zich richten op de vormgeving van de representatie in de Europese Raad, daar deze een bepalende commissie is in de ontwikkeling van de Unie. Wiskundig wordt berekend: wat zijn de machtsverhoudingen in de Europese Raad?
Machtsverhoudingen kunnen berekend worden met machtsindices, waarmee op basis van de stemregel bepaald wordt hoeveel macht de commissieleden hebben. Er zal worden ingegaan op de twee bekendste machtsindices, de Shapley-Shubik index en de Penrose-Banzhaf index, en er zal worden onderzocht welke machtsindex de `juiste' is. Aangezien het debat over de juiste machtsindex verband houdt met de twist over het concept `macht' zal het onmogelijk blijken in het algemeen de juiste machtsindex aan te wijzen. Daarom zal naar twee modellen worden gekeken die de werkelijkheid lichtelijk ideaal weergeven en het daardoor mogelijk maken de juiste machtsindex voor de specifieke situatie aan te wijzen.
De twee modellen zullen worden toegepast op de Europese Raad. Daarbij worden zowel de machtsverhoudingen tussen de commissieleden van de Raad (de regeringsleiders) als de verhoudingen die onder de stemregel tussen de vertegenwoordigde burgers bestaan, berekend. Er zal geconcludeerd worden dat grote lidstaten meer macht hebben, terwijl hun burgers minder gerepresenteerd worden gegeven de stemregel.
In dit drieluik wordt door integratie van perspectieven inzicht geboden in de queeste van legitimiteit en representatie en wordt geconcludeerd op welke manier legitimiteit van de burger verkregen kan worden.
},
note = {Bachelors' theses - BA, BSc, LLB - Supervised by P.S. Phoa, M. Ruijgrok and J.M.G. Vorstenbosch},
keywords = {Democracy, EU, Representation},
pubstate = {published},
tppubtype = {misc}
}
De Grexit, de Brexit, de vluchtelingencrisis; het doet de Europese Unie op haar grondvesten trillen. De Europese geschiedenis laat zich dan ook niet eenvoudig schrijven. Vragen ontstaan over het voortbestaan van de Europese Unie en de geschiedenis die zij optekent. Betekent de vluchtelingencrisis het einde van Schengen, het einde van de eenheid en het vertrouwen dat de Unie moet verbinden? Wordt de onmacht Europese oplossingen te vinden wederom duidelijk? En zijn de Polen, Britten, Portugezen, Grieken, Duitsers en Nederlanders, kortom de Europese burgers, evenals alle vluchtelingen beter af zonder de Europese Unie?
Deze vragen deden mij uitkomen bij de queeste van legitimiteit en representatie in de Europese Unie. Op welke wijze kan de Europese Unie het vertrouwen van de burger winnen en hoe zal ze deze dan moeten vertegenwoordigen?
De zoektocht naar legitimiteit en representatie vangt in deel I aan met een filosofische overdenking. In dit deel zal de vraag, die de basis van dit onderzoek vormt, beantwoord worden: op welke wijze kan legitimiteit van de burger worden verkregen en hoe kan de representatie worden vormgegeven in een ontwikkelend Europa?
Allereerst wordt de aanname verklaard, welke vooraf gaat aan deze vraagstelling, dat er een gebrek aan legitimiteit en representatie in de Europese Unie is. Vervolgens zal de analyse van de wijze waarop de EU legitimiteit van de burger kan verkrijgen en de representatie kan vormgeven, aanvangen met een uitwerking van de concepten legitimiteit en representatie. Daarbij zullen drie dimensies van legitimiteit worden onderscheiden, waarbij ook drie wijzen van representatie horen: de belangendimensie, de politieke dimensie en de culturele dimensie.
Tot slot zal betoogd worden dat de EU in de politieke dimensie legitimiteit van de burger zal moeten zoeken en haar representatie dan ook op deze dimensie zal moeten richten. Dit betekent dat door middel van politiek de condities geboden moeten worden om de strijd tussen Europese gemeenschappen over de vormgeving van de Europese samenleving te laten plaatsvinden.
Deel II en deel III zullen dieper ingaan op de wijze waarop de representatie wordt vormgegeven in een ontwikkelend Europa. Met `ontwikkelend’ wordt gedoeld op de integratie en uitbreiding van de Europese Unie.
In deel II wordt de wijze waarop de Europese Unie zich in de uitbreidingspraktijk representeert, onderzocht. Door middel van een juridische toetsing zal de vraag beantwoord worden: Is het voldoen aan de waarden van de Europese Unie een uitsluitende voorwaarde voor de toetreding van Turkije tot de Europese Unie en op welke wijze wordt dit tijdens de toetredingsprocedure van Turkije tot de Europese Unie gewaarborgd? De vraagstelling richt zich op de Europese waarden omdat deze constituerend zijn voor de vormgeving van de Europese samenleving, waarover (zoals in deel I is betoogd) in de politieke dimensie moet worden gestreden.
Ter beantwoording van de vraag zal allereerst onderzocht worden wat de Europese waarden zijn zoals in de wetteksten vastgelegd. Daarna zal toegespitst worden op de uitbreidingspraktijk. Er zal gekeken worden welke inhoudelijke en procedurele waarborgen voor de waarden in de uitbreidingspraktijk bestaan. Daar de uitbreidingspraktijk zich kenmerkt door een juridische component welke enkel een algemeen kader vormt en een politieke component welke aan dit kader invulling moet geven, zal vervolgens ingegaan worden op de invulling die de politiek in de toetredingsprocedure van Turkije aan de algemene uitbreidingspraktijk geeft.
Er zal tot de conclusie gekomen worden dat de waarden niet altijd een uitsluitende voorwaarde vormen tijdens de toetredingsprocedure van Turkije ondanks de procedurele waarborgen. Daarnaast zal geconcludeerd worden dat de inhoudelijke waarborgen gedurende de toetredingsprocedure beperkt zijn. Deze conclusies hebben betrekking op de besluitvorming tijdens het toetredingsproces. Daarmee kan geen eenduidig antwoord gegeven worden op de vraag of de waarden bij het uiteindelijk toetredingsbesluit gewaarborgd worden.
Het laatste deel zal zich richten op de vormgeving van de representatie in de Europese Raad, daar deze een bepalende commissie is in de ontwikkeling van de Unie. Wiskundig wordt berekend: wat zijn de machtsverhoudingen in de Europese Raad?
Machtsverhoudingen kunnen berekend worden met machtsindices, waarmee op basis van de stemregel bepaald wordt hoeveel macht de commissieleden hebben. Er zal worden ingegaan op de twee bekendste machtsindices, de Shapley-Shubik index en de Penrose-Banzhaf index, en er zal worden onderzocht welke machtsindex de `juiste’ is. Aangezien het debat over de juiste machtsindex verband houdt met de twist over het concept `macht’ zal het onmogelijk blijken in het algemeen de juiste machtsindex aan te wijzen. Daarom zal naar twee modellen worden gekeken die de werkelijkheid lichtelijk ideaal weergeven en het daardoor mogelijk maken de juiste machtsindex voor de specifieke situatie aan te wijzen.
De twee modellen zullen worden toegepast op de Europese Raad. Daarbij worden zowel de machtsverhoudingen tussen de commissieleden van de Raad (de regeringsleiders) als de verhoudingen die onder de stemregel tussen de vertegenwoordigde burgers bestaan, berekend. Er zal geconcludeerd worden dat grote lidstaten meer macht hebben, terwijl hun burgers minder gerepresenteerd worden gegeven de stemregel.
In dit drieluik wordt door integratie van perspectieven inzicht geboden in de queeste van legitimiteit en representatie en wordt geconcludeerd op welke manier legitimiteit van de burger verkregen kan worden.
Deze vragen deden mij uitkomen bij de queeste van legitimiteit en representatie in de Europese Unie. Op welke wijze kan de Europese Unie het vertrouwen van de burger winnen en hoe zal ze deze dan moeten vertegenwoordigen?
De zoektocht naar legitimiteit en representatie vangt in deel I aan met een filosofische overdenking. In dit deel zal de vraag, die de basis van dit onderzoek vormt, beantwoord worden: op welke wijze kan legitimiteit van de burger worden verkregen en hoe kan de representatie worden vormgegeven in een ontwikkelend Europa?
Allereerst wordt de aanname verklaard, welke vooraf gaat aan deze vraagstelling, dat er een gebrek aan legitimiteit en representatie in de Europese Unie is. Vervolgens zal de analyse van de wijze waarop de EU legitimiteit van de burger kan verkrijgen en de representatie kan vormgeven, aanvangen met een uitwerking van de concepten legitimiteit en representatie. Daarbij zullen drie dimensies van legitimiteit worden onderscheiden, waarbij ook drie wijzen van representatie horen: de belangendimensie, de politieke dimensie en de culturele dimensie.
Tot slot zal betoogd worden dat de EU in de politieke dimensie legitimiteit van de burger zal moeten zoeken en haar representatie dan ook op deze dimensie zal moeten richten. Dit betekent dat door middel van politiek de condities geboden moeten worden om de strijd tussen Europese gemeenschappen over de vormgeving van de Europese samenleving te laten plaatsvinden.
Deel II en deel III zullen dieper ingaan op de wijze waarop de representatie wordt vormgegeven in een ontwikkelend Europa. Met `ontwikkelend’ wordt gedoeld op de integratie en uitbreiding van de Europese Unie.
In deel II wordt de wijze waarop de Europese Unie zich in de uitbreidingspraktijk representeert, onderzocht. Door middel van een juridische toetsing zal de vraag beantwoord worden: Is het voldoen aan de waarden van de Europese Unie een uitsluitende voorwaarde voor de toetreding van Turkije tot de Europese Unie en op welke wijze wordt dit tijdens de toetredingsprocedure van Turkije tot de Europese Unie gewaarborgd? De vraagstelling richt zich op de Europese waarden omdat deze constituerend zijn voor de vormgeving van de Europese samenleving, waarover (zoals in deel I is betoogd) in de politieke dimensie moet worden gestreden.
Ter beantwoording van de vraag zal allereerst onderzocht worden wat de Europese waarden zijn zoals in de wetteksten vastgelegd. Daarna zal toegespitst worden op de uitbreidingspraktijk. Er zal gekeken worden welke inhoudelijke en procedurele waarborgen voor de waarden in de uitbreidingspraktijk bestaan. Daar de uitbreidingspraktijk zich kenmerkt door een juridische component welke enkel een algemeen kader vormt en een politieke component welke aan dit kader invulling moet geven, zal vervolgens ingegaan worden op de invulling die de politiek in de toetredingsprocedure van Turkije aan de algemene uitbreidingspraktijk geeft.
Er zal tot de conclusie gekomen worden dat de waarden niet altijd een uitsluitende voorwaarde vormen tijdens de toetredingsprocedure van Turkije ondanks de procedurele waarborgen. Daarnaast zal geconcludeerd worden dat de inhoudelijke waarborgen gedurende de toetredingsprocedure beperkt zijn. Deze conclusies hebben betrekking op de besluitvorming tijdens het toetredingsproces. Daarmee kan geen eenduidig antwoord gegeven worden op de vraag of de waarden bij het uiteindelijk toetredingsbesluit gewaarborgd worden.
Het laatste deel zal zich richten op de vormgeving van de representatie in de Europese Raad, daar deze een bepalende commissie is in de ontwikkeling van de Unie. Wiskundig wordt berekend: wat zijn de machtsverhoudingen in de Europese Raad?
Machtsverhoudingen kunnen berekend worden met machtsindices, waarmee op basis van de stemregel bepaald wordt hoeveel macht de commissieleden hebben. Er zal worden ingegaan op de twee bekendste machtsindices, de Shapley-Shubik index en de Penrose-Banzhaf index, en er zal worden onderzocht welke machtsindex de `juiste’ is. Aangezien het debat over de juiste machtsindex verband houdt met de twist over het concept `macht’ zal het onmogelijk blijken in het algemeen de juiste machtsindex aan te wijzen. Daarom zal naar twee modellen worden gekeken die de werkelijkheid lichtelijk ideaal weergeven en het daardoor mogelijk maken de juiste machtsindex voor de specifieke situatie aan te wijzen.
De twee modellen zullen worden toegepast op de Europese Raad. Daarbij worden zowel de machtsverhoudingen tussen de commissieleden van de Raad (de regeringsleiders) als de verhoudingen die onder de stemregel tussen de vertegenwoordigde burgers bestaan, berekend. Er zal geconcludeerd worden dat grote lidstaten meer macht hebben, terwijl hun burgers minder gerepresenteerd worden gegeven de stemregel.
In dit drieluik wordt door integratie van perspectieven inzicht geboden in de queeste van legitimiteit en representatie en wordt geconcludeerd op welke manier legitimiteit van de burger verkregen kan worden.