Publications
2021
S.A. Bloks; A. van den Brink
The Impact on National Sovereignty of Mutual Recognition in the AFSJ. Case-Study of the European Arrest Warrant. Journal Article
In: German Law Journal, vol. 22, no. 1, pp. 45-64, 2021.
Abstract | BibTeX | Tags: EU, Sovereignty | Links:
@article{Bloks2021,
title = {The Impact on National Sovereignty of Mutual Recognition in the AFSJ. Case-Study of the European Arrest Warrant.},
author = {S.A. Bloks and A. van den Brink},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2021/01/Bloks_Brink-The-impact-on-national-sovereignty-of-mutual-recognition-in-the-afsj-Case-study-of-the-european-arrest-warrant.pdf},
doi = {https://doi.org/10.1017/glj.2020.99},
year = {2021},
date = {2021-01-27},
journal = {German Law Journal},
volume = {22},
number = {1},
pages = {45-64},
abstract = {National sovereignty has been the key consideration for basing judicial cooperation in the European Union on mutual recognition. More than one decade after the creation of the Area of Freedom Security and Justice (AFSJ), this contribution assesses whether mutual recognition-based EU legislation in civil and criminal law indeed respects national sovereignty. To this end, it studies the Framework decision on the European Arrest Warrant (EAW), the EU’s flagship instrument in the AFSJ. We distinguish two elements of national sovereignty: (a) the protection of the State and its basic structures (its statehood); (b) the State’s values, principles and fundamental rights (its statehood principles), and assess the EAW from a dynamic perspective: from its initial inception, in which mutual trust primarily implied little interferences with the laws and practices of issuing states, to the current state of affairs which is marked by what could be called a ‘mutual trust supported by harmonization’- approach. Especially in the judge-driven harmonization of the EAW and the dialogue between judicial authorities we witness important (and oftentimes overlooked) elements that impact national sovereignty. At the end, the findings of the article are put in the context of the current rule of law crisis in the EU. },
keywords = {EU, Sovereignty},
pubstate = {published},
tppubtype = {article}
}
National sovereignty has been the key consideration for basing judicial cooperation in the European Union on mutual recognition. More than one decade after the creation of the Area of Freedom Security and Justice (AFSJ), this contribution assesses whether mutual recognition-based EU legislation in civil and criminal law indeed respects national sovereignty. To this end, it studies the Framework decision on the European Arrest Warrant (EAW), the EU’s flagship instrument in the AFSJ. We distinguish two elements of national sovereignty: (a) the protection of the State and its basic structures (its statehood); (b) the State’s values, principles and fundamental rights (its statehood principles), and assess the EAW from a dynamic perspective: from its initial inception, in which mutual trust primarily implied little interferences with the laws and practices of issuing states, to the current state of affairs which is marked by what could be called a ‘mutual trust supported by harmonization’- approach. Especially in the judge-driven harmonization of the EAW and the dialogue between judicial authorities we witness important (and oftentimes overlooked) elements that impact national sovereignty. At the end, the findings of the article are put in the context of the current rule of law crisis in the EU.
2020
S.A. Bloks
Constituencies in Electoral Design. A Response to and an Extension of The Concept of Constituency by Rehfeld. Masters Thesis
Leiden University, 2020, (Supervised by T. Fossen).
BibTeX | Tags: Democracy, Elections, Representation | Links:
@mastersthesis{Bloks2020,
title = {Constituencies in Electoral Design. A Response to and an Extension of The Concept of Constituency by Rehfeld.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_Constituencies-in-Electoral-Design_Dissertation-MA-2020.pdf},
year = {2020},
date = {2020-07-08},
school = {Leiden University},
note = {Supervised by T. Fossen},
keywords = {Democracy, Elections, Representation},
pubstate = {published},
tppubtype = {mastersthesis}
}
2019
S.A. Bloks
The Regulation of Trans Fats in Food Products in the US and the EU. Journal Article
In: Utrecht Law Review, vol. 15, no. 3, pp. 57-77, 2019.
Abstract | BibTeX | Tags: EU | Links:
@article{Bloks2019b,
title = {The Regulation of Trans Fats in Food Products in the US and the EU.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_Trans-Fat-Regulations-US-and-EU_ULR2019-1.pdf},
doi = {http://doi.org/10.36633/ulr.465},
year = {2019},
date = {2019-12-13},
journal = {Utrecht Law Review},
volume = {15},
number = {3},
pages = {57-77},
abstract = {The regulation of trans fats sets an interesting precedent for the regulation of other legal but harmful food ingredients, such as salt, sugar and saturated fat. In this paper, we distinguish three regulatory measures to reduce such ingredients in food and population intakes: the labelling of an ingredient, a limit on the amount of the ingredient in food products and a ban on the production technology that creates the ingredient. We will compare the regulations promulgated in the US and in the EU to reduce trans fats in food and population intakes. This comparison will identify a common focus on scientific risk assessment and precautionary action but a different orientation towards regulating the internal market and towards producer interests. The comparison also lays bare differences in the regulatory systems of the US and the EU that may inspire US and EU regulators to reflect on possible improvements for future fights against legal but harmful food ingredients.},
keywords = {EU},
pubstate = {published},
tppubtype = {article}
}
The regulation of trans fats sets an interesting precedent for the regulation of other legal but harmful food ingredients, such as salt, sugar and saturated fat. In this paper, we distinguish three regulatory measures to reduce such ingredients in food and population intakes: the labelling of an ingredient, a limit on the amount of the ingredient in food products and a ban on the production technology that creates the ingredient. We will compare the regulations promulgated in the US and in the EU to reduce trans fats in food and population intakes. This comparison will identify a common focus on scientific risk assessment and precautionary action but a different orientation towards regulating the internal market and towards producer interests. The comparison also lays bare differences in the regulatory systems of the US and the EU that may inspire US and EU regulators to reflect on possible improvements for future fights against legal but harmful food ingredients.
S.A. Bloks
Are Referendums and Parliamentary Elections Reconcilable? The Implications of Three Voting Paradoxes. Journal Article
In: Moral Philosophy and Politics, vol. 6, no. 2, pp. 281-311, 2019.
Abstract | BibTeX | Tags: Democracy, Elections, Majority voting, Referendums | Links:
@article{S.A.Bloks2019,
title = {Are Referendums and Parliamentary Elections Reconcilable? The Implications of Three Voting Paradoxes.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_Referendums_and_Parliamentary-Elections-MOPP2019.pdf},
doi = {https://doi.org/10.1515/mopp-2018-0055},
year = {2019},
date = {2019-11-17},
journal = {Moral Philosophy and Politics},
volume = {6},
number = {2},
pages = {281-311},
abstract = {In representative democracies, referendum voting and parliamentary elections provide two fundamentally different methods for determining the majority opinion. We use three mathematical paradoxes – so-called majority voting paradoxes – to show that referendum voting can reverse the outcome of a parliamentary election, even if the same group of voters have expressed the same preferences on the issues considered in the referendums and the parliamentary election. This insight about the systemic contrarieties between referendum voting and parliamentary elections sheds a new light on the debate about the supplementary value of referendums in representative democracies. Using this insight, we will suggest legal conditions for the implementation of referendums in representative democracies that can pre-empt the conflict between the two methods for determining the majority opinion.},
keywords = {Democracy, Elections, Majority voting, Referendums},
pubstate = {published},
tppubtype = {article}
}
In representative democracies, referendum voting and parliamentary elections provide two fundamentally different methods for determining the majority opinion. We use three mathematical paradoxes – so-called majority voting paradoxes – to show that referendum voting can reverse the outcome of a parliamentary election, even if the same group of voters have expressed the same preferences on the issues considered in the referendums and the parliamentary election. This insight about the systemic contrarieties between referendum voting and parliamentary elections sheds a new light on the debate about the supplementary value of referendums in representative democracies. Using this insight, we will suggest legal conditions for the implementation of referendums in representative democracies that can pre-empt the conflict between the two methods for determining the majority opinion.
2018
S.A. Bloks
The Impact on Sovereignty. Assessing an Essentially Contested Concept. Book Chapter
In: S. Hardt; A.W. Heringa; A. Waltermann (Ed.): Bevrijdende en Begrenzende Soevereiniteit, pp. 51-72, Boom Juridische Uitgevers, 2018.
Abstract | BibTeX | Tags: EU, Sovereignty | Links:
@inbook{Bloks2018b,
title = {The Impact on Sovereignty. Assessing an Essentially Contested Concept.},
author = {S.A. Bloks},
editor = {S. Hardt and A.W. Heringa and A. Waltermann},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_The-Essentially-Contested-Concept-of-Sovereignty_BJU2018.pdf},
year = {2018},
date = {2018-11-23},
booktitle = {Bevrijdende en Begrenzende Soevereiniteit},
pages = {51-72},
publisher = {Boom Juridische Uitgevers},
abstract = {The impact of European institutions and legislation on national sovereignty is often asserted without a clear conceptualisation of sovereignty. This article sheds a new light on the debate over the impact of European institutions and legislation on national sovereignty and the debate over the concept of sovereignty itself. Contestants in both debates are shifting sands, as they are unaware that the essentially contested nature of sovereignty makes it impossible to have an overall accepted definition of the concept. The essentially contested nature is examined and used to argue for a more fruitful approach towards conceptualising sovereignty, namely examining its function in a particular use by a particular group of users. The proposed approach is applied to the use of sovereignty by national constitutional courts in order to give an account of the issues that might be at play when an impact of European institutions and legislation on national sovereignty is claimed.},
keywords = {EU, Sovereignty},
pubstate = {published},
tppubtype = {inbook}
}
The impact of European institutions and legislation on national sovereignty is often asserted without a clear conceptualisation of sovereignty. This article sheds a new light on the debate over the impact of European institutions and legislation on national sovereignty and the debate over the concept of sovereignty itself. Contestants in both debates are shifting sands, as they are unaware that the essentially contested nature of sovereignty makes it impossible to have an overall accepted definition of the concept. The essentially contested nature is examined and used to argue for a more fruitful approach towards conceptualising sovereignty, namely examining its function in a particular use by a particular group of users. The proposed approach is applied to the use of sovereignty by national constitutional courts in order to give an account of the issues that might be at play when an impact of European institutions and legislation on national sovereignty is claimed.
S.A. Bloks
Referendums in Representative Democracies. Law and the Mathematics of Voting. Masters Thesis
Utrecht University, 2018, (Supervised by R. Nehmelman and J.H. Gerards).
Abstract | BibTeX | Tags: Democracy, Elections, Majority voting, Referendums | Links:
@mastersthesis{Bloks2018d,
title = {Referendums in Representative Democracies. Law and the Mathematics of Voting.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_Referendums-in-Representative-Democracies_Dissertation-LLM.pdf},
year = {2018},
date = {2018-11-08},
school = {Utrecht University},
abstract = {European representative democracies are currently facing the challenges of rising populist powers and a decline in political legitimacy, which is accompanied by an increasing demand for more direct forms of democracy. The most widely discussed direct democratic instrument is the instrument of referendums, but does supplementing representative democracies with referendums have the desired effects?
The thesis deals with the question of the supplementary values of referendums in representative democracies. Opinions are divided on this topic. A variety of arguments is used by proponents and opponents of referendums about citizen’s knowledge and capacity, citizen’s power and representative’s power and prestige. Proponents and opponents do not seem to agree on the premises of these arguments and, furthermore, on how to weigh these arguments against each other. Hence, it is a currently unsettled question whether, and if yes, how referendums could and should be combined with representative democracy.
This question is addressed in the thesis from a multidisciplinary angle: a contribution to the legal-political debate about referendums in representative democracies is made by combining the legal-political arguments with mathematical insights. The mathematical insights show that the arguments on both sides of the debate about the supplementary value of referendums should be nuanced and, hence, the insights can help to find common ground between proponents and opponents of referendums in representative democracies.
The thesis consists of two articles. The first article, titled ‘Are referendums and parliamentary elections reconcilable’, examines the role of referendums in representative democracies in general. It looks at parliamentary systems in representative democracies and asks whether referendums and parliamentary elections can and should be combined. By drawing on three mathematical paradoxes, the article shows that referendums and parliamentary elections represent two different voting systems that could be contradictory. Because of the systemic contrarieties between referendums and parliamentary elections, the article argues that referendums should only be introduced in representative democratic systems with parliamentary elections under certain strict legal conditions. This article is published in the Journal for Moral Philosophy and Politics.
The second article, titled ‘De Wet raadgevend referendum afschaffen of verbeteren?’ (Abolishing or improving the Dutch Consultative referendum law?), focusses on referendums in the Netherlands. In particular, it considers the decision of the Dutch government to abolish the Dutch Consultative referendum law. In the article, it is argued that the government’s arguments for abolishing the law do not justify this decision and instead ask for improving the law. Using mathematical insights about the effects of quorum requirements in referendums, suggestions are given for changing the quorum requirement in the law. These changes could solve the problems of the Consultative referendum law that the Dutch government raised. This article is published in het Nederlands Juristenblad (NJB).
The research of this dissertation was awarded the Dare to Cross Over prize 2017 by Utrecht University, which is a prize for interdisciplinary graduate research.},
note = {Supervised by R. Nehmelman and J.H. Gerards},
keywords = {Democracy, Elections, Majority voting, Referendums},
pubstate = {published},
tppubtype = {mastersthesis}
}
European representative democracies are currently facing the challenges of rising populist powers and a decline in political legitimacy, which is accompanied by an increasing demand for more direct forms of democracy. The most widely discussed direct democratic instrument is the instrument of referendums, but does supplementing representative democracies with referendums have the desired effects?
The thesis deals with the question of the supplementary values of referendums in representative democracies. Opinions are divided on this topic. A variety of arguments is used by proponents and opponents of referendums about citizen’s knowledge and capacity, citizen’s power and representative’s power and prestige. Proponents and opponents do not seem to agree on the premises of these arguments and, furthermore, on how to weigh these arguments against each other. Hence, it is a currently unsettled question whether, and if yes, how referendums could and should be combined with representative democracy.
This question is addressed in the thesis from a multidisciplinary angle: a contribution to the legal-political debate about referendums in representative democracies is made by combining the legal-political arguments with mathematical insights. The mathematical insights show that the arguments on both sides of the debate about the supplementary value of referendums should be nuanced and, hence, the insights can help to find common ground between proponents and opponents of referendums in representative democracies.
The thesis consists of two articles. The first article, titled ‘Are referendums and parliamentary elections reconcilable’, examines the role of referendums in representative democracies in general. It looks at parliamentary systems in representative democracies and asks whether referendums and parliamentary elections can and should be combined. By drawing on three mathematical paradoxes, the article shows that referendums and parliamentary elections represent two different voting systems that could be contradictory. Because of the systemic contrarieties between referendums and parliamentary elections, the article argues that referendums should only be introduced in representative democratic systems with parliamentary elections under certain strict legal conditions. This article is published in the Journal for Moral Philosophy and Politics.
The second article, titled ‘De Wet raadgevend referendum afschaffen of verbeteren?’ (Abolishing or improving the Dutch Consultative referendum law?), focusses on referendums in the Netherlands. In particular, it considers the decision of the Dutch government to abolish the Dutch Consultative referendum law. In the article, it is argued that the government’s arguments for abolishing the law do not justify this decision and instead ask for improving the law. Using mathematical insights about the effects of quorum requirements in referendums, suggestions are given for changing the quorum requirement in the law. These changes could solve the problems of the Consultative referendum law that the Dutch government raised. This article is published in het Nederlands Juristenblad (NJB).
The research of this dissertation was awarded the Dare to Cross Over prize 2017 by Utrecht University, which is a prize for interdisciplinary graduate research.
The thesis deals with the question of the supplementary values of referendums in representative democracies. Opinions are divided on this topic. A variety of arguments is used by proponents and opponents of referendums about citizen’s knowledge and capacity, citizen’s power and representative’s power and prestige. Proponents and opponents do not seem to agree on the premises of these arguments and, furthermore, on how to weigh these arguments against each other. Hence, it is a currently unsettled question whether, and if yes, how referendums could and should be combined with representative democracy.
This question is addressed in the thesis from a multidisciplinary angle: a contribution to the legal-political debate about referendums in representative democracies is made by combining the legal-political arguments with mathematical insights. The mathematical insights show that the arguments on both sides of the debate about the supplementary value of referendums should be nuanced and, hence, the insights can help to find common ground between proponents and opponents of referendums in representative democracies.
The thesis consists of two articles. The first article, titled ‘Are referendums and parliamentary elections reconcilable’, examines the role of referendums in representative democracies in general. It looks at parliamentary systems in representative democracies and asks whether referendums and parliamentary elections can and should be combined. By drawing on three mathematical paradoxes, the article shows that referendums and parliamentary elections represent two different voting systems that could be contradictory. Because of the systemic contrarieties between referendums and parliamentary elections, the article argues that referendums should only be introduced in representative democratic systems with parliamentary elections under certain strict legal conditions. This article is published in the Journal for Moral Philosophy and Politics.
The second article, titled ‘De Wet raadgevend referendum afschaffen of verbeteren?’ (Abolishing or improving the Dutch Consultative referendum law?), focusses on referendums in the Netherlands. In particular, it considers the decision of the Dutch government to abolish the Dutch Consultative referendum law. In the article, it is argued that the government’s arguments for abolishing the law do not justify this decision and instead ask for improving the law. Using mathematical insights about the effects of quorum requirements in referendums, suggestions are given for changing the quorum requirement in the law. These changes could solve the problems of the Consultative referendum law that the Dutch government raised. This article is published in het Nederlands Juristenblad (NJB).
The research of this dissertation was awarded the Dare to Cross Over prize 2017 by Utrecht University, which is a prize for interdisciplinary graduate research.
S.A. Bloks
De regulering van transvetten in levensmiddelen. Vergelijkend onderzoek tussen de VS en de EU. Book Chapter
In: A.L.M. Keirse; R.S.B. Kool; R. Ortlep (Ed.): Ongezond en (on)geoorloofd. Publiek- en privaatrecht & legale maar gezondheidsbedreigende producten en diensten., pp. 337-368, Boom Juridische Uitgevers, 2018.
Abstract | BibTeX | Tags: EU | Links:
@inbook{Bloks2018c,
title = {De regulering van transvetten in levensmiddelen. Vergelijkend onderzoek tussen de VS en de EU.},
author = {S.A. Bloks},
editor = {A.L.M. Keirse and R.S.B. Kool and R. Ortlep},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_Transvetten-VS-en-EU_-BJU2018.pdf},
year = {2018},
date = {2018-05-14},
booktitle = {Ongezond en (on)geoorloofd. Publiek- en privaatrecht & legale maar gezondheidsbedreigende producten en diensten.},
pages = {337-368},
publisher = {Boom Juridische Uitgevers},
abstract = {In deze studie worden de verschillen en overeenkomsten tussen de VS en de EU in reguleringsmaatregelen tot beperking van transvetten in voedsel besproken. Daarnaast is onderzocht of de sociaaleconomische gerichtheid op economische consumentenbelangen in de VS en op producentenbelangen in de EU een verklaring vormt voor verschillen in reguleringsmaatregelen.
Uit het onderzoek blijkt dat de VS op federaal niveau een aantal beperkende maatregelen heeft getroffen die gericht zijn op het informeren van de consument. Tevens zijn PHO’s, waarin industrieel geproduceerde transvetten voorkomen, onveilig verklaard en vanaf juni 2018 verboden. Lokaal zijn er soms wettelijke bepalingen die limieten stellen aan de gebruikte hoeveelheid transvetten door restaurants. Vanuit de EU zijn geen beperkende maatregelen genomen, maar er zijn voornemens tot een limitering of verbod op toevoeging van transvetten. Wel hebben sommige Europese lidstaten een wettelijke limitering op de hoeveelheid toegevoegde transvetten voor alle geproduceerde verpakte- en niet-verpakte levensmiddelen ingevoerd en zijn er in verschillende lidstaten vrijwillige maatregelen door producenten genomen.
De EU is in haar oriëntatie op maatregelen vooral gericht op het harmoniseren van de interne markt en het verkleinen van sociaaleconomische gezondheidsverschillen binnen de EU. De VS, die al een langere geschiedenis dan de EU kent van strijd tegen gezondheidsbedreigende voedingsmiddelen, lijkt vooral gericht te zijn geweest op maatregelen die de marktwerking en het aanbod niet verstoren. De conclusie wordt getrokken dat bij de maatregelen in de VS op zowel federaal als lokaal niveau het economische consumentenbelang een belangrijke rol speelt terwijl er in de EU een gerichtheid is op het beschermen van de producent. In de EU moeten beperkende maatregelen daanaast vooral leiden tot harmonisering van de interne markt. Op nationaal niveau staat de bescherming van de gezondheid van de consument boven het economisch consumentenbelang.},
keywords = {EU},
pubstate = {published},
tppubtype = {inbook}
}
In deze studie worden de verschillen en overeenkomsten tussen de VS en de EU in reguleringsmaatregelen tot beperking van transvetten in voedsel besproken. Daarnaast is onderzocht of de sociaaleconomische gerichtheid op economische consumentenbelangen in de VS en op producentenbelangen in de EU een verklaring vormt voor verschillen in reguleringsmaatregelen.
Uit het onderzoek blijkt dat de VS op federaal niveau een aantal beperkende maatregelen heeft getroffen die gericht zijn op het informeren van de consument. Tevens zijn PHO’s, waarin industrieel geproduceerde transvetten voorkomen, onveilig verklaard en vanaf juni 2018 verboden. Lokaal zijn er soms wettelijke bepalingen die limieten stellen aan de gebruikte hoeveelheid transvetten door restaurants. Vanuit de EU zijn geen beperkende maatregelen genomen, maar er zijn voornemens tot een limitering of verbod op toevoeging van transvetten. Wel hebben sommige Europese lidstaten een wettelijke limitering op de hoeveelheid toegevoegde transvetten voor alle geproduceerde verpakte- en niet-verpakte levensmiddelen ingevoerd en zijn er in verschillende lidstaten vrijwillige maatregelen door producenten genomen.
De EU is in haar oriëntatie op maatregelen vooral gericht op het harmoniseren van de interne markt en het verkleinen van sociaaleconomische gezondheidsverschillen binnen de EU. De VS, die al een langere geschiedenis dan de EU kent van strijd tegen gezondheidsbedreigende voedingsmiddelen, lijkt vooral gericht te zijn geweest op maatregelen die de marktwerking en het aanbod niet verstoren. De conclusie wordt getrokken dat bij de maatregelen in de VS op zowel federaal als lokaal niveau het economische consumentenbelang een belangrijke rol speelt terwijl er in de EU een gerichtheid is op het beschermen van de producent. In de EU moeten beperkende maatregelen daanaast vooral leiden tot harmonisering van de interne markt. Op nationaal niveau staat de bescherming van de gezondheid van de consument boven het economisch consumentenbelang.
Uit het onderzoek blijkt dat de VS op federaal niveau een aantal beperkende maatregelen heeft getroffen die gericht zijn op het informeren van de consument. Tevens zijn PHO’s, waarin industrieel geproduceerde transvetten voorkomen, onveilig verklaard en vanaf juni 2018 verboden. Lokaal zijn er soms wettelijke bepalingen die limieten stellen aan de gebruikte hoeveelheid transvetten door restaurants. Vanuit de EU zijn geen beperkende maatregelen genomen, maar er zijn voornemens tot een limitering of verbod op toevoeging van transvetten. Wel hebben sommige Europese lidstaten een wettelijke limitering op de hoeveelheid toegevoegde transvetten voor alle geproduceerde verpakte- en niet-verpakte levensmiddelen ingevoerd en zijn er in verschillende lidstaten vrijwillige maatregelen door producenten genomen.
De EU is in haar oriëntatie op maatregelen vooral gericht op het harmoniseren van de interne markt en het verkleinen van sociaaleconomische gezondheidsverschillen binnen de EU. De VS, die al een langere geschiedenis dan de EU kent van strijd tegen gezondheidsbedreigende voedingsmiddelen, lijkt vooral gericht te zijn geweest op maatregelen die de marktwerking en het aanbod niet verstoren. De conclusie wordt getrokken dat bij de maatregelen in de VS op zowel federaal als lokaal niveau het economische consumentenbelang een belangrijke rol speelt terwijl er in de EU een gerichtheid is op het beschermen van de producent. In de EU moeten beperkende maatregelen daanaast vooral leiden tot harmonisering van de interne markt. Op nationaal niveau staat de bescherming van de gezondheid van de consument boven het economisch consumentenbelang.
S.A. Bloks
Condorcet Winning Sets Masters Thesis
London School of Economics and Political Science, 2018, (Supervised by B. von Stengel).
Abstract | BibTeX | Tags: Majority voting | Links:
@mastersthesis{S.A.Bloks2018,
title = {Condorcet Winning Sets},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_2018_Condorcet-Winning-Sets_Dissertation-LSE.pdf},
year = {2018},
date = {2018-04-24},
school = {London School of Economics and Political Science},
abstract = {In voting, a voting rule has to determine the winning candidate on the basis of the voters’ preferences over the set of candidates, which together constitute a preference profile. According to Condorcet’s majority rule, the winning candidate is the candidate that is pairwise preferred to all other candidates by a majority of voters. When candidate a is preferred to candidate b by a majority of voters, we say that a “beats” b and we call this the majority relation over a and b. However, Condorcet’s majority rule is not always able to choose a single winner. Therefore, we study Condorcet winning sets. A set Y is a Condorcet winning set if for every candidate z not in Y a majority of voters prefer some candidate in Y to z. Then, the Condorcet dimension of a preference profile is the minimum size of a Condorcet winning set on the preference profile.
In this research, we approach an open question posed by Elkind et al. (2015): do there exist preference profiles whose Condorcet dimension exceeds 3? Preference profiles have been found with minimum Condorcet winning sets of size 2 and 3, but it remains unanswered whether preference profiles can be constructed with minimum Condorcet winning sets of size 4 or higher.
We will approach this question by using the (known) relation between Condorcet winning sets on preference profiles and dominating sets in tournaments. If there are no ties (which is always the case with an odd number of voters), the majority relation defines a tournament on the set of candidates. This is a relation R so that either xRy or yRx for any two candidates x;y. Then, a dominating set on a tournament is a set of candidates S such that for every candidate z not in S there is a candidate y in S for which y beats z. The dominating dimension of a tournament is the minimum size of a dominating set on the tournament.
The concept of dominating sets in tournaments is related to but stronger than the concept of Condorcet winning sets on preference profiles. The difference lies in the underlying notion of collective dominance. In a Condorcet winning set Y, for every candidate z not in Y there is some candidate in Y that is preferred to z by a majority of voters, but that candidate may depend on the voter. By contrast, in a dominating set S, for every candidate z not in S there is a candidate in S that beats z, i.e. there is one candidate y in S that is preferred to z by the majority of voters. This means that every dominating set on a tournament is a Condorcet winning set on the corresponding preference profile, but not vice versa. We will use this relation to make advancements towards constructing preference profiles with Condorcet dimension 4 or higher.
Firstly, we will use results by Erdöos (1963) and Szekeres and Szekeres (1965) concerning dominating sets in tournaments to obtain bounds on the minimum number of candidates that is needed for preference profiles with a given Condorcet dimension.
Secondly, we will analyse constructions of preference profiles with Condorcet dimension 2 and 3, in particular, Condorcet cycles and Kronecker preference profiles. The latter have been constructed by Elkind et al. (2015). We will show that the minimum-sized Condorcet winning sets on these preference profiles are also dominating sets in the corresponding tournament. Also, these preference profiles have a cyclic structure that is necessary for obtaining a higher Condorcet dimension (as we will prove with a theorem by Dasgupta and Maskin (2008)), but we will show that these cyclic structures cannot be extended in order to obtain a preference profile with Condorcet dimension 4 or higher.
Lastly, we will construct so-called quadratic residue tournaments with dominating dimension 3 and 4, which have first been constructed by Szekeres and Szekeres (1965), and provide a novel way of constructing preference profiles that realise quadratic residue tournaments of dominating dimension 3 and 4. The preference profile that represents the quadratic residue tournament with dominating dimension 3 is a new preference profile with Condorcet dimension 3. As the preference profile corresponding to the tournament with dominating dimension 4 does not have Condorcet dimension 4, we will suggest further research questions that our new results raise.},
type = {MSc Dissertation},
note = {Supervised by B. von Stengel},
keywords = {Majority voting},
pubstate = {published},
tppubtype = {mastersthesis}
}
In voting, a voting rule has to determine the winning candidate on the basis of the voters’ preferences over the set of candidates, which together constitute a preference profile. According to Condorcet’s majority rule, the winning candidate is the candidate that is pairwise preferred to all other candidates by a majority of voters. When candidate a is preferred to candidate b by a majority of voters, we say that a “beats” b and we call this the majority relation over a and b. However, Condorcet’s majority rule is not always able to choose a single winner. Therefore, we study Condorcet winning sets. A set Y is a Condorcet winning set if for every candidate z not in Y a majority of voters prefer some candidate in Y to z. Then, the Condorcet dimension of a preference profile is the minimum size of a Condorcet winning set on the preference profile.
In this research, we approach an open question posed by Elkind et al. (2015): do there exist preference profiles whose Condorcet dimension exceeds 3? Preference profiles have been found with minimum Condorcet winning sets of size 2 and 3, but it remains unanswered whether preference profiles can be constructed with minimum Condorcet winning sets of size 4 or higher.
We will approach this question by using the (known) relation between Condorcet winning sets on preference profiles and dominating sets in tournaments. If there are no ties (which is always the case with an odd number of voters), the majority relation defines a tournament on the set of candidates. This is a relation R so that either xRy or yRx for any two candidates x;y. Then, a dominating set on a tournament is a set of candidates S such that for every candidate z not in S there is a candidate y in S for which y beats z. The dominating dimension of a tournament is the minimum size of a dominating set on the tournament.
The concept of dominating sets in tournaments is related to but stronger than the concept of Condorcet winning sets on preference profiles. The difference lies in the underlying notion of collective dominance. In a Condorcet winning set Y, for every candidate z not in Y there is some candidate in Y that is preferred to z by a majority of voters, but that candidate may depend on the voter. By contrast, in a dominating set S, for every candidate z not in S there is a candidate in S that beats z, i.e. there is one candidate y in S that is preferred to z by the majority of voters. This means that every dominating set on a tournament is a Condorcet winning set on the corresponding preference profile, but not vice versa. We will use this relation to make advancements towards constructing preference profiles with Condorcet dimension 4 or higher.
Firstly, we will use results by Erdöos (1963) and Szekeres and Szekeres (1965) concerning dominating sets in tournaments to obtain bounds on the minimum number of candidates that is needed for preference profiles with a given Condorcet dimension.
Secondly, we will analyse constructions of preference profiles with Condorcet dimension 2 and 3, in particular, Condorcet cycles and Kronecker preference profiles. The latter have been constructed by Elkind et al. (2015). We will show that the minimum-sized Condorcet winning sets on these preference profiles are also dominating sets in the corresponding tournament. Also, these preference profiles have a cyclic structure that is necessary for obtaining a higher Condorcet dimension (as we will prove with a theorem by Dasgupta and Maskin (2008)), but we will show that these cyclic structures cannot be extended in order to obtain a preference profile with Condorcet dimension 4 or higher.
Lastly, we will construct so-called quadratic residue tournaments with dominating dimension 3 and 4, which have first been constructed by Szekeres and Szekeres (1965), and provide a novel way of constructing preference profiles that realise quadratic residue tournaments of dominating dimension 3 and 4. The preference profile that represents the quadratic residue tournament with dominating dimension 3 is a new preference profile with Condorcet dimension 3. As the preference profile corresponding to the tournament with dominating dimension 4 does not have Condorcet dimension 4, we will suggest further research questions that our new results raise.
In this research, we approach an open question posed by Elkind et al. (2015): do there exist preference profiles whose Condorcet dimension exceeds 3? Preference profiles have been found with minimum Condorcet winning sets of size 2 and 3, but it remains unanswered whether preference profiles can be constructed with minimum Condorcet winning sets of size 4 or higher.
We will approach this question by using the (known) relation between Condorcet winning sets on preference profiles and dominating sets in tournaments. If there are no ties (which is always the case with an odd number of voters), the majority relation defines a tournament on the set of candidates. This is a relation R so that either xRy or yRx for any two candidates x;y. Then, a dominating set on a tournament is a set of candidates S such that for every candidate z not in S there is a candidate y in S for which y beats z. The dominating dimension of a tournament is the minimum size of a dominating set on the tournament.
The concept of dominating sets in tournaments is related to but stronger than the concept of Condorcet winning sets on preference profiles. The difference lies in the underlying notion of collective dominance. In a Condorcet winning set Y, for every candidate z not in Y there is some candidate in Y that is preferred to z by a majority of voters, but that candidate may depend on the voter. By contrast, in a dominating set S, for every candidate z not in S there is a candidate in S that beats z, i.e. there is one candidate y in S that is preferred to z by the majority of voters. This means that every dominating set on a tournament is a Condorcet winning set on the corresponding preference profile, but not vice versa. We will use this relation to make advancements towards constructing preference profiles with Condorcet dimension 4 or higher.
Firstly, we will use results by Erdöos (1963) and Szekeres and Szekeres (1965) concerning dominating sets in tournaments to obtain bounds on the minimum number of candidates that is needed for preference profiles with a given Condorcet dimension.
Secondly, we will analyse constructions of preference profiles with Condorcet dimension 2 and 3, in particular, Condorcet cycles and Kronecker preference profiles. The latter have been constructed by Elkind et al. (2015). We will show that the minimum-sized Condorcet winning sets on these preference profiles are also dominating sets in the corresponding tournament. Also, these preference profiles have a cyclic structure that is necessary for obtaining a higher Condorcet dimension (as we will prove with a theorem by Dasgupta and Maskin (2008)), but we will show that these cyclic structures cannot be extended in order to obtain a preference profile with Condorcet dimension 4 or higher.
Lastly, we will construct so-called quadratic residue tournaments with dominating dimension 3 and 4, which have first been constructed by Szekeres and Szekeres (1965), and provide a novel way of constructing preference profiles that realise quadratic residue tournaments of dominating dimension 3 and 4. The preference profile that represents the quadratic residue tournament with dominating dimension 3 is a new preference profile with Condorcet dimension 3. As the preference profile corresponding to the tournament with dominating dimension 4 does not have Condorcet dimension 4, we will suggest further research questions that our new results raise.
S.A. Bloks
De Wet Raadgevend Referendum afschaffen of verbeteren? Journal Article
In: Nederlands Juristenblad, no. 2, pp. 85-91, 2018.
Abstract | BibTeX | Tags: Referendums | Links:
@article{Bloks2018e,
title = {De Wet Raadgevend Referendum afschaffen of verbeteren?},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_NJB_1802_Wet-Raadgevend-Referendum-Afschaffen-of-Verbeteren.pdf},
year = {2018},
date = {2018-01-13},
journal = {Nederlands Juristenblad},
number = {2},
pages = {85-91},
abstract = {Bij het besluit om de WRR af te schaffen duiden de genoemde argumenten op noodzaak tot verbetering van de WRR in plaats van noodzaak tot afschaffing. Het gebrek aan inhoudelijke overwegingen over het ontwerp van referenda volgt een trend die is ingezet bij het instellen van de WRR. De introductie van de opkomstdrempel in de WRR geeft dit beeldend weer. Dit artikel maakt inzichtelijk hoe wijziging van de opkomstdrempel in de WRR de werking van raadgevende referenda kan verbeteren. Dit laat zien dat er mogelijkheden zijn om het niet-bindende raadgevend referendum door middel van aanpassingen een beter democratisch instrument te laten zijn.},
keywords = {Referendums},
pubstate = {published},
tppubtype = {article}
}
Bij het besluit om de WRR af te schaffen duiden de genoemde argumenten op noodzaak tot verbetering van de WRR in plaats van noodzaak tot afschaffing. Het gebrek aan inhoudelijke overwegingen over het ontwerp van referenda volgt een trend die is ingezet bij het instellen van de WRR. De introductie van de opkomstdrempel in de WRR geeft dit beeldend weer. Dit artikel maakt inzichtelijk hoe wijziging van de opkomstdrempel in de WRR de werking van raadgevende referenda kan verbeteren. Dit laat zien dat er mogelijkheden zijn om het niet-bindende raadgevend referendum door middel van aanpassingen een beter democratisch instrument te laten zijn.
2016
S.A. Bloks
Een Koortsig Lichaam. De queeste van Legitimiteit en Representatie in de Europese Unie. Miscellaneous
2016, (Bachelors’ theses – BA, BSc, LLB – Supervised by P.S. Phoa, M. Ruijgrok and J.M.G. Vorstenbosch).
Abstract | BibTeX | Tags: Democracy, EU, Representation | Links:
@misc{Bloks2016,
title = {Een Koortsig Lichaam. De queeste van Legitimiteit en Representatie in de Europese Unie.},
author = {S.A. Bloks},
url = {http://suzannebloks.com/wp-content/uploads/2020/12/Bloks_KoortsigLichaam_Bachelors-Dissertations-2016-2.pdf},
year = {2016},
date = {2016-06-29},
abstract = {De Grexit, de Brexit, de vluchtelingencrisis; het doet de Europese Unie op haar grondvesten trillen. De Europese geschiedenis laat zich dan ook niet eenvoudig schrijven. Vragen ontstaan over het voortbestaan van de Europese Unie en de geschiedenis die zij optekent. Betekent de vluchtelingencrisis het einde van Schengen, het einde van de eenheid en het vertrouwen dat de Unie moet verbinden? Wordt de onmacht Europese oplossingen te vinden wederom duidelijk? En zijn de Polen, Britten, Portugezen, Grieken, Duitsers en Nederlanders, kortom de Europese burgers, evenals alle vluchtelingen beter af zonder de Europese Unie?
Deze vragen deden mij uitkomen bij de queeste van legitimiteit en representatie in de Europese Unie. Op welke wijze kan de Europese Unie het vertrouwen van de burger winnen en hoe zal ze deze dan moeten vertegenwoordigen?
De zoektocht naar legitimiteit en representatie vangt in deel I aan met een filosofische overdenking. In dit deel zal de vraag, die de basis van dit onderzoek vormt, beantwoord worden: op welke wijze kan legitimiteit van de burger worden verkregen en hoe kan de representatie worden vormgegeven in een ontwikkelend Europa?
Allereerst wordt de aanname verklaard, welke vooraf gaat aan deze vraagstelling, dat er een gebrek aan legitimiteit en representatie in de Europese Unie is. Vervolgens zal de analyse van de wijze waarop de EU legitimiteit van de burger kan verkrijgen en de representatie kan vormgeven, aanvangen met een uitwerking van de concepten legitimiteit en representatie. Daarbij zullen drie dimensies van legitimiteit worden onderscheiden, waarbij ook drie wijzen van representatie horen: de belangendimensie, de politieke dimensie en de culturele dimensie.
Tot slot zal betoogd worden dat de EU in de politieke dimensie legitimiteit van de burger zal moeten zoeken en haar representatie dan ook op deze dimensie zal moeten richten. Dit betekent dat door middel van politiek de condities geboden moeten worden om de strijd tussen Europese gemeenschappen over de vormgeving van de Europese samenleving te laten plaatsvinden.
Deel II en deel III zullen dieper ingaan op de wijze waarop de representatie wordt vormgegeven in een ontwikkelend Europa. Met `ontwikkelend' wordt gedoeld op de integratie en uitbreiding van de Europese Unie.
In deel II wordt de wijze waarop de Europese Unie zich in de uitbreidingspraktijk representeert, onderzocht. Door middel van een juridische toetsing zal de vraag beantwoord worden: Is het voldoen aan de waarden van de Europese Unie een uitsluitende voorwaarde voor de toetreding van Turkije tot de Europese Unie en op welke wijze wordt dit tijdens de toetredingsprocedure van Turkije tot de Europese Unie gewaarborgd? De vraagstelling richt zich op de Europese waarden omdat deze constituerend zijn voor de vormgeving van de Europese samenleving, waarover (zoals in deel I is betoogd) in de politieke dimensie moet worden gestreden.
Ter beantwoording van de vraag zal allereerst onderzocht worden wat de Europese waarden zijn zoals in de wetteksten vastgelegd. Daarna zal toegespitst worden op de uitbreidingspraktijk. Er zal gekeken worden welke inhoudelijke en procedurele waarborgen voor de waarden in de uitbreidingspraktijk bestaan. Daar de uitbreidingspraktijk zich kenmerkt door een juridische component welke enkel een algemeen kader vormt en een politieke component welke aan dit kader invulling moet geven, zal vervolgens ingegaan worden op de invulling die de politiek in de toetredingsprocedure van Turkije aan de algemene uitbreidingspraktijk geeft.
Er zal tot de conclusie gekomen worden dat de waarden niet altijd een uitsluitende voorwaarde vormen tijdens de toetredingsprocedure van Turkije ondanks de procedurele waarborgen. Daarnaast zal geconcludeerd worden dat de inhoudelijke waarborgen gedurende de toetredingsprocedure beperkt zijn. Deze conclusies hebben betrekking op de besluitvorming tijdens het toetredingsproces. Daarmee kan geen eenduidig antwoord gegeven worden op de vraag of de waarden bij het uiteindelijk toetredingsbesluit gewaarborgd worden.
Het laatste deel zal zich richten op de vormgeving van de representatie in de Europese Raad, daar deze een bepalende commissie is in de ontwikkeling van de Unie. Wiskundig wordt berekend: wat zijn de machtsverhoudingen in de Europese Raad?
Machtsverhoudingen kunnen berekend worden met machtsindices, waarmee op basis van de stemregel bepaald wordt hoeveel macht de commissieleden hebben. Er zal worden ingegaan op de twee bekendste machtsindices, de Shapley-Shubik index en de Penrose-Banzhaf index, en er zal worden onderzocht welke machtsindex de `juiste' is. Aangezien het debat over de juiste machtsindex verband houdt met de twist over het concept `macht' zal het onmogelijk blijken in het algemeen de juiste machtsindex aan te wijzen. Daarom zal naar twee modellen worden gekeken die de werkelijkheid lichtelijk ideaal weergeven en het daardoor mogelijk maken de juiste machtsindex voor de specifieke situatie aan te wijzen.
De twee modellen zullen worden toegepast op de Europese Raad. Daarbij worden zowel de machtsverhoudingen tussen de commissieleden van de Raad (de regeringsleiders) als de verhoudingen die onder de stemregel tussen de vertegenwoordigde burgers bestaan, berekend. Er zal geconcludeerd worden dat grote lidstaten meer macht hebben, terwijl hun burgers minder gerepresenteerd worden gegeven de stemregel.
In dit drieluik wordt door integratie van perspectieven inzicht geboden in de queeste van legitimiteit en representatie en wordt geconcludeerd op welke manier legitimiteit van de burger verkregen kan worden.
},
note = {Bachelors' theses - BA, BSc, LLB - Supervised by P.S. Phoa, M. Ruijgrok and J.M.G. Vorstenbosch},
keywords = {Democracy, EU, Representation},
pubstate = {published},
tppubtype = {misc}
}
De Grexit, de Brexit, de vluchtelingencrisis; het doet de Europese Unie op haar grondvesten trillen. De Europese geschiedenis laat zich dan ook niet eenvoudig schrijven. Vragen ontstaan over het voortbestaan van de Europese Unie en de geschiedenis die zij optekent. Betekent de vluchtelingencrisis het einde van Schengen, het einde van de eenheid en het vertrouwen dat de Unie moet verbinden? Wordt de onmacht Europese oplossingen te vinden wederom duidelijk? En zijn de Polen, Britten, Portugezen, Grieken, Duitsers en Nederlanders, kortom de Europese burgers, evenals alle vluchtelingen beter af zonder de Europese Unie?
Deze vragen deden mij uitkomen bij de queeste van legitimiteit en representatie in de Europese Unie. Op welke wijze kan de Europese Unie het vertrouwen van de burger winnen en hoe zal ze deze dan moeten vertegenwoordigen?
De zoektocht naar legitimiteit en representatie vangt in deel I aan met een filosofische overdenking. In dit deel zal de vraag, die de basis van dit onderzoek vormt, beantwoord worden: op welke wijze kan legitimiteit van de burger worden verkregen en hoe kan de representatie worden vormgegeven in een ontwikkelend Europa?
Allereerst wordt de aanname verklaard, welke vooraf gaat aan deze vraagstelling, dat er een gebrek aan legitimiteit en representatie in de Europese Unie is. Vervolgens zal de analyse van de wijze waarop de EU legitimiteit van de burger kan verkrijgen en de representatie kan vormgeven, aanvangen met een uitwerking van de concepten legitimiteit en representatie. Daarbij zullen drie dimensies van legitimiteit worden onderscheiden, waarbij ook drie wijzen van representatie horen: de belangendimensie, de politieke dimensie en de culturele dimensie.
Tot slot zal betoogd worden dat de EU in de politieke dimensie legitimiteit van de burger zal moeten zoeken en haar representatie dan ook op deze dimensie zal moeten richten. Dit betekent dat door middel van politiek de condities geboden moeten worden om de strijd tussen Europese gemeenschappen over de vormgeving van de Europese samenleving te laten plaatsvinden.
Deel II en deel III zullen dieper ingaan op de wijze waarop de representatie wordt vormgegeven in een ontwikkelend Europa. Met `ontwikkelend’ wordt gedoeld op de integratie en uitbreiding van de Europese Unie.
In deel II wordt de wijze waarop de Europese Unie zich in de uitbreidingspraktijk representeert, onderzocht. Door middel van een juridische toetsing zal de vraag beantwoord worden: Is het voldoen aan de waarden van de Europese Unie een uitsluitende voorwaarde voor de toetreding van Turkije tot de Europese Unie en op welke wijze wordt dit tijdens de toetredingsprocedure van Turkije tot de Europese Unie gewaarborgd? De vraagstelling richt zich op de Europese waarden omdat deze constituerend zijn voor de vormgeving van de Europese samenleving, waarover (zoals in deel I is betoogd) in de politieke dimensie moet worden gestreden.
Ter beantwoording van de vraag zal allereerst onderzocht worden wat de Europese waarden zijn zoals in de wetteksten vastgelegd. Daarna zal toegespitst worden op de uitbreidingspraktijk. Er zal gekeken worden welke inhoudelijke en procedurele waarborgen voor de waarden in de uitbreidingspraktijk bestaan. Daar de uitbreidingspraktijk zich kenmerkt door een juridische component welke enkel een algemeen kader vormt en een politieke component welke aan dit kader invulling moet geven, zal vervolgens ingegaan worden op de invulling die de politiek in de toetredingsprocedure van Turkije aan de algemene uitbreidingspraktijk geeft.
Er zal tot de conclusie gekomen worden dat de waarden niet altijd een uitsluitende voorwaarde vormen tijdens de toetredingsprocedure van Turkije ondanks de procedurele waarborgen. Daarnaast zal geconcludeerd worden dat de inhoudelijke waarborgen gedurende de toetredingsprocedure beperkt zijn. Deze conclusies hebben betrekking op de besluitvorming tijdens het toetredingsproces. Daarmee kan geen eenduidig antwoord gegeven worden op de vraag of de waarden bij het uiteindelijk toetredingsbesluit gewaarborgd worden.
Het laatste deel zal zich richten op de vormgeving van de representatie in de Europese Raad, daar deze een bepalende commissie is in de ontwikkeling van de Unie. Wiskundig wordt berekend: wat zijn de machtsverhoudingen in de Europese Raad?
Machtsverhoudingen kunnen berekend worden met machtsindices, waarmee op basis van de stemregel bepaald wordt hoeveel macht de commissieleden hebben. Er zal worden ingegaan op de twee bekendste machtsindices, de Shapley-Shubik index en de Penrose-Banzhaf index, en er zal worden onderzocht welke machtsindex de `juiste’ is. Aangezien het debat over de juiste machtsindex verband houdt met de twist over het concept `macht’ zal het onmogelijk blijken in het algemeen de juiste machtsindex aan te wijzen. Daarom zal naar twee modellen worden gekeken die de werkelijkheid lichtelijk ideaal weergeven en het daardoor mogelijk maken de juiste machtsindex voor de specifieke situatie aan te wijzen.
De twee modellen zullen worden toegepast op de Europese Raad. Daarbij worden zowel de machtsverhoudingen tussen de commissieleden van de Raad (de regeringsleiders) als de verhoudingen die onder de stemregel tussen de vertegenwoordigde burgers bestaan, berekend. Er zal geconcludeerd worden dat grote lidstaten meer macht hebben, terwijl hun burgers minder gerepresenteerd worden gegeven de stemregel.
In dit drieluik wordt door integratie van perspectieven inzicht geboden in de queeste van legitimiteit en representatie en wordt geconcludeerd op welke manier legitimiteit van de burger verkregen kan worden.
Deze vragen deden mij uitkomen bij de queeste van legitimiteit en representatie in de Europese Unie. Op welke wijze kan de Europese Unie het vertrouwen van de burger winnen en hoe zal ze deze dan moeten vertegenwoordigen?
De zoektocht naar legitimiteit en representatie vangt in deel I aan met een filosofische overdenking. In dit deel zal de vraag, die de basis van dit onderzoek vormt, beantwoord worden: op welke wijze kan legitimiteit van de burger worden verkregen en hoe kan de representatie worden vormgegeven in een ontwikkelend Europa?
Allereerst wordt de aanname verklaard, welke vooraf gaat aan deze vraagstelling, dat er een gebrek aan legitimiteit en representatie in de Europese Unie is. Vervolgens zal de analyse van de wijze waarop de EU legitimiteit van de burger kan verkrijgen en de representatie kan vormgeven, aanvangen met een uitwerking van de concepten legitimiteit en representatie. Daarbij zullen drie dimensies van legitimiteit worden onderscheiden, waarbij ook drie wijzen van representatie horen: de belangendimensie, de politieke dimensie en de culturele dimensie.
Tot slot zal betoogd worden dat de EU in de politieke dimensie legitimiteit van de burger zal moeten zoeken en haar representatie dan ook op deze dimensie zal moeten richten. Dit betekent dat door middel van politiek de condities geboden moeten worden om de strijd tussen Europese gemeenschappen over de vormgeving van de Europese samenleving te laten plaatsvinden.
Deel II en deel III zullen dieper ingaan op de wijze waarop de representatie wordt vormgegeven in een ontwikkelend Europa. Met `ontwikkelend’ wordt gedoeld op de integratie en uitbreiding van de Europese Unie.
In deel II wordt de wijze waarop de Europese Unie zich in de uitbreidingspraktijk representeert, onderzocht. Door middel van een juridische toetsing zal de vraag beantwoord worden: Is het voldoen aan de waarden van de Europese Unie een uitsluitende voorwaarde voor de toetreding van Turkije tot de Europese Unie en op welke wijze wordt dit tijdens de toetredingsprocedure van Turkije tot de Europese Unie gewaarborgd? De vraagstelling richt zich op de Europese waarden omdat deze constituerend zijn voor de vormgeving van de Europese samenleving, waarover (zoals in deel I is betoogd) in de politieke dimensie moet worden gestreden.
Ter beantwoording van de vraag zal allereerst onderzocht worden wat de Europese waarden zijn zoals in de wetteksten vastgelegd. Daarna zal toegespitst worden op de uitbreidingspraktijk. Er zal gekeken worden welke inhoudelijke en procedurele waarborgen voor de waarden in de uitbreidingspraktijk bestaan. Daar de uitbreidingspraktijk zich kenmerkt door een juridische component welke enkel een algemeen kader vormt en een politieke component welke aan dit kader invulling moet geven, zal vervolgens ingegaan worden op de invulling die de politiek in de toetredingsprocedure van Turkije aan de algemene uitbreidingspraktijk geeft.
Er zal tot de conclusie gekomen worden dat de waarden niet altijd een uitsluitende voorwaarde vormen tijdens de toetredingsprocedure van Turkije ondanks de procedurele waarborgen. Daarnaast zal geconcludeerd worden dat de inhoudelijke waarborgen gedurende de toetredingsprocedure beperkt zijn. Deze conclusies hebben betrekking op de besluitvorming tijdens het toetredingsproces. Daarmee kan geen eenduidig antwoord gegeven worden op de vraag of de waarden bij het uiteindelijk toetredingsbesluit gewaarborgd worden.
Het laatste deel zal zich richten op de vormgeving van de representatie in de Europese Raad, daar deze een bepalende commissie is in de ontwikkeling van de Unie. Wiskundig wordt berekend: wat zijn de machtsverhoudingen in de Europese Raad?
Machtsverhoudingen kunnen berekend worden met machtsindices, waarmee op basis van de stemregel bepaald wordt hoeveel macht de commissieleden hebben. Er zal worden ingegaan op de twee bekendste machtsindices, de Shapley-Shubik index en de Penrose-Banzhaf index, en er zal worden onderzocht welke machtsindex de `juiste’ is. Aangezien het debat over de juiste machtsindex verband houdt met de twist over het concept `macht’ zal het onmogelijk blijken in het algemeen de juiste machtsindex aan te wijzen. Daarom zal naar twee modellen worden gekeken die de werkelijkheid lichtelijk ideaal weergeven en het daardoor mogelijk maken de juiste machtsindex voor de specifieke situatie aan te wijzen.
De twee modellen zullen worden toegepast op de Europese Raad. Daarbij worden zowel de machtsverhoudingen tussen de commissieleden van de Raad (de regeringsleiders) als de verhoudingen die onder de stemregel tussen de vertegenwoordigde burgers bestaan, berekend. Er zal geconcludeerd worden dat grote lidstaten meer macht hebben, terwijl hun burgers minder gerepresenteerd worden gegeven de stemregel.
In dit drieluik wordt door integratie van perspectieven inzicht geboden in de queeste van legitimiteit en representatie en wordt geconcludeerd op welke manier legitimiteit van de burger verkregen kan worden.